برخي مسائل خاورميانه

این متن شامل 55 صفحه می باشد 

انگيزه و هدف از جمع‌آوري ويژه‌نامه‌اي به‌نام "عراق در آيينه مطبوعات دنيا" عبارت است از:

نخست: شناخت چالش‌ها و مسائل دروني امريكاي جديد؛ پروژه قرن نوين امريكايي (1998، PNAC)

دوم: تسري اين پروژه و چالش‌ها به كشور همسايه‌مان عراق.

سوم: دستيابي خوانندگان عزيز چشم‌انداز ايران به مطالب راهبردي مطبوعات جهان، پيرامون موضوعات يادشده با صرف كمترين وقت و هزينه و بازدهي بالا.

در اين ويژه‌نامه سعي شده بخشي از مطالب مطبوعات جهان، روح‌يابي و تلخيص شده و يا در بعضي موارد ترجمه كامل آن آورده شود. مثل هژموني امريكا (ريچارد ب. دوبوف)، ملاحظات ال‌گور درباره عراق، استراتژي امريكا در خاورميانه (گيلبرت آكار)، آزادي و امنيت (ال‌گور).

در ميان مسائل و چالش‌هاي موجود در عراق، آنچه كه به نظر من چشمگيرتر است، پارادوكس دموكراسي است؛ زيرا از يك‌سو آقاي بوش و همكاران نئوكان ايشان، خاورميانه دموكراتيك و دموكراسي در عراق را نويد مي‌دهند، ولي ازسوي ديگر طراحان جنگ و متفكران راهبردي امريكايي، دموكراسي در عراق را آشكارا مخالف منافع امريكا مي‌دانند:

1) ساموئل هانتينگتون 2) جورج سوروس 3) پل ولفوويتز 4) زبيگنيو برژينسكي 5) مادلين آلبرايت 6) جورج دبليو. بوش.

1ـ ساموئل هانتينگتون: استاد دانشگاه هاروارد، صاحب‌نظر در عرصه راهبرد، سياست و فرهنگ، تشثيرگذار در چند و چون سياست امريكا و نويسنده كتاب "برخورد تمدن‌ها" كه در آن گسترش دموكراسي در جهان و احتمال رويارويي تمدن اسلامي و غرب را به تصوير كشيده است. طي گفت‌وگويي با آقاي آنتوني گيدنز (استاد مدرسه عالي اقتصاد لندن و تشثيرگذار در سياست دولت بلر) در تابستان 1382 كه برگردان كامل آن در اطلاعات سياسي ـ اقتصادي (فروردين و ارديبهشت 1383) آمده است، آشكارا مي‌گويد: "به گفته جولا پالومبارا(Joela Palombara) "دموكراتيزه‌شدن يعني غربي‌شدن." ايكاش اين درست بود، ولي حقيقت امر اين است كه دست‌كم در مناطقي از جهان اسلام كه انتخابات برگزار شده است، گروه‌هاي بنيادگرا پيش افتاده‌اند. آنان تا اندازه زيادي نماينده افكارعمومي هستند. اگر ما به‌زودي در عراق انتخابات برگزار كنيم، ترديد ندارم كه بنيادگرايان شيعه و سني پيش خواهند افتاد؛ بنابراين گرچه ما همه پشتيبان دموكراسي هستيم، ولي شايد نياز باشد كه در ترغيب پاره‌اي از كشورها به دموكراتيك‌شدن خويشتن‌داري كنيم."

و ‌آقاي گيدنز هم در اين گفت‌وگو مي‌گويد: "مردم ديگر مانند گذشته شهرونداني منفعل نيستند، بلكه علاقه‌مندند كه در سرنوشت و زندگي خود فعال باشند. اين يكي از دلايلي است كه فكر مي‌كنم مباحث مربوط به فرايند دموكراسي در ديگر كشورها حتي نسبت به 10 تا 15 سال پيش متفاوت است. مقايسه عراق با آلمان و ژاپن پس از جنگ جهاني دوم نيز قياس چندان دقيقي نيست."